บทที่ 108 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 126 / 128

คุณบุญพร-เมีย-ศฺนา-ชู-ชนา เตะ วัดนวรรณะ ผศ.สุนันท์ พันธุ์เชาว์น พ.ต.อ.อุดลย์ เม่นบางฝั่ง ศาสตราจารย์ ดร.พรทิพย์ ดีสมโชค และครอบครัว ศาสตราจารย์กิตติคุณ สุกัญญา สุดบรรทัด และครอบครัว อาจารย์ชะเอม แก้วค

ในบทที่ 7 นี้จะนำเสนอรายชื่อเจ้าภาพปฏิมากรรมที่สำคัญ รวมถึงบุคคลที่มีชื่อเสียงจากวงการต่าง ๆ ทั้งในและต่างประเทศ เช่น พระอริยะ พระไทน์ และหลายท่านที่มีเกียรติอย่าง ศาสตราจารย์และอาจารย์ที่มีชื่อเสียง

ทานบารมี สูตรรั้นแห่งความสุข 9. ทานสุขต 89 3. บุคคลให้ทานด้วยคิดว่า บิณฑมาตา ปู่อยตายายเคย ให้คัญทำมา เราก็ไม่ควรทำเสียประพฤติ มาให้ทาน คือ ข้าว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นยามมา 4. บุ

บทนี้พูดถึงการให้ทานด้วยความตั้งใจที่ดี โดยอธิบายถึงผลที่เกิดจากการให้ทานและการเข้าถึงเทวดาชั้นต่าง ๆ เนื้อหายังกล่าวถึงวิบากแห่งความสุขในสวรรค์ที่ได้รับผลจากการให้ทานอย่างมีจิตใจที่บริสุทธิ์ ผู้ให้ทา

CHAPTER 2 IMPORTANCE OF HUMAN BEHAVIOUR AND MAKING CHOICES DEFINITION OF BEHAVIOUR Our behaviour is the result of our thoughts and actions; it is the way we respond to external situations and conditi

บทที่ 2 เกี่ยวกับความสำคัญของมนุษยพฤติกรรมและการเลือก เปิดเผยว่าพฤติกรรมของเราเป็นผลลัพธ์จากความคิดและการกระทำซึ่งส่งผลต่อการตอบสนองต่อสถานการณ์ภายนอก การศึกษาและปฏิสัมพันธ์ทางสังคมมีส่วนในการพัฒนาควา

CHAPTER 3 TRAINING THE TRAINER DEFINING A GOOD TRAINER To teach to a high standard requires a sound knowledge of the body, the mind, kilesa and baap as previously defined. From this basis teachers ar

บทที่ 3 ลงลึกในความสำคัญของการฝึกอบรมครู เพื่อสร้างแบบอย่างที่ดีในการสอน ความรู้เกี่ยวกับร่างกายและจิตใจเป็นพื้นฐานสำคัญ ผู้ที่เป็นครูที่สมบูรณ์จะต้องเป็นแบบอย่างที่ดีในด้านคุณธรรมและจริยธรรม โดยสามาร

อดใจไว้ ตำรับยอดเลขา เรื่อง : พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) ตำรับยอดเลขา จากคัมภีร์ "จรรยาบ่าว" วิธีฝึกผู้นำในยุค ร.ศ. ๑๓๑ ตอนที่ ๑๖ จรรยาข้อที่ ๒๙ "ตำรับยอดเลขา" นำมาจากหนังสือ "จรรยาบ่าว" ซึ

บทที่ 29 ใน 'ตำรับยอดเลขา' กล่าวถึงการมีจริยธรรมในการทำงานและการมีน้ำใจ โดยใช้คำสอนจากหนังสือ 'จรรยาบ่าว' เพื่อเตือนใจไม่ให้คนมีพฤติกรรมหน้าไหว้หลังหลอก ซึ่งนำไปสู่ความตกต่ำในชีวิต ทั้งยังไม่เป็นที่ยอ

16 ฆ่ำรึง บันทึ้งใจ ด้วยสัมโมนียกถา เล่ม ๑ บทที่ ๑ ชีวิตของพระภิษุสามเณร อยู่ได้ด้วยศรัทธาของสาธุชน ชีวิตของพระภิษุสามเณร ดำรงอยู่ได้ด้วยภัตตาหาร ที่สาธุชนมาถวายด้วยศรัทธา ครังแล้วครั้งเล่า คน

บทความนี้กล่าวถึงชีวิตของพระภิษุสามเณร ที่ขึ้นอยู่กับศรัทธาของสาธุชนที่มาถวายภัตตาหาร ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการดำรงชีวิตและความตั้งใจในการบำเพ็ญประโยชน์ในทางพระพุทธศาสนา อาหารที่ถูกถวายไม่เพียงแต่สนับสนุ

๕๔ ำรัง บันทึกใจ ด้วยสัมมนานักกราบ เล่น๑ บทที่ ๓๓ ผู้มัชฌิมในโลกทั้งสอง ฐานะทางสังคมในโลกนี้วัดกันที่ใครมีทรัพย์สมบัติ ยศ บิวิถี และความเป็นใหญ่มากกว่ากัน แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงค้นพบว่า ฐานะทาง ส

เนื้อหาพูดถึงการวัดฐานะทางสังคมในโลกนี้ที่พิจารณาจากทรัพย์สมบัติและยศ แต่ในโลกหน้าจะวัดกันที่กำลังบุญ ผู้ที่สั่งสมบุญมากจะเป็นผู้มีอำนาจเหนือกว่า ผู้ที่สร้างสัมมาอาชีวะและขยันหมั่นเพียรจะได้รับความปีต

๒๒ ก่อนบั้นเทิงใจ ด้วยมีทนัยยากหลาย ๑ บทที่ ๔ อานิสงส์ของการทำทานด้วยความศรัทธา พวกเราทั้งหลายอาจดูเหมือนกับคนทั่วไป แต่ในความเหมือนนั้น เรามีความแตกต่างอยู่ภายในคือ ความศรัทธา ศรัทธา คือ ความเชื่อใ

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของศรัทธาในการทำทานและอานิสงส์ที่เกิดขึ้น การมีศรัทธาที่มั่นคงส่งผลต่อการพัฒนาชีวิตและการสร้างบุญ โดยแสดงให้เห็นว่าความเชื่ออาจมีอิทธิพลต่อการคิดและการกระทำเมื่อพบอุปสรรคในชีวิต

26 ถ้ากัง บันเทิงใจ ด้วยสัมมนามทีเยกาก เล่ม 1 บทที่ 6 ศรกธาดดสายฝน เมื่อมาเมยมใหญ โปรยปรายสายฝนหล่อเลี้ยงให้เมล็ดพันธุ์ข้าวออกรวง ให้ชาวนาได้เก็บเกี่ยว ฉันใด พระพุทธศาสนสต์ต่อมาได้ ตั้งแต่สมยพุทธกาล

บทนี้พูดถึงความสำคัญของพระพุทธศาสนาในการได้รับการบำรุงจากพลังศรัทธาของผู้คนในสังคม เหมือนสายฝนที่หล่อเลี้ยงพืชพันธุ์ ช่วยให้พระสงฆ์มีเวลาในการศึกษาปฏิบัติธรรมและเผยแพร่คำสอนของพระพุทธเจ้า โดยไม่ต้องกั

๒๙ ว่ารังมั่นใจในใจ ด้วยสัมมานียกถก เล่ม ๑ บทที่ ๗ ศรัทธาและความเพียร ท่านทานบดีนั้นหลายได้ชื่อว่า เป็นผู้มีศรัทธานั่น คือมีความเชื่อในผลของการให้ทาน อีกทั้งยังเป็นผู้มีความเพียรมาบำเพ็ญบุญกุศลอย่า

บทความนี้ว่าด้วยความสำคัญของศรัทธาและความเพียรในการกระทำความดี โดยอิงจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ว่า ศรัทธานั้นเปรียบเหมือนพืช ส่วนความเพียรนั้นเปรียบเหมือนฝน ซึ่งจะช่วยให้พืชเจริญเติบโตและส่งผลด

กจริง บันเทิงใจ ด้วยดุมใจนี่ยกด เล่ม ๑ บทที่ ๙ เกิดบ่อยๆ เพื่อให้ได้มรรคผล ครั้งหนึ่งในสมียพุทธกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จบิณฑบาต ณ ที่อยูของอุทัยพราหมณ์ พราหมณ์นั้นไม่มีศีรษะา แต่ใสบาตร พราหมณ์ใส่บา

ในบทนี้พูดถึงเหตุการณ์ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จบิณฑบาตที่บ้านของอุทัยพราหมณ์ และการที่พราหมณ์นั้นถวายบิณฑบาตเพียงสามวันเท่านั้น พระพุทธองค์ได้สอนเกี่ยวกับการทำบุญและการปฏิบัติธรรมที่ควรทำบ่อยๆ รวมถึ

๒๗ รำรึง มันเทิงใจ ด้วยสัมผัสเนียราก เล่ม ๑ บทที่ ๒ คุณและโทษของทรัพย์ ทรัพย์นั้นมีทั้งคุณและโทษ ขึ้นอยุ่ว่าเกิดขึ้นกับใคร ถ้าทรัพย์เกิดขึ้นกับคนตระหนี่ ย่อมมีโทษ โทษจากความห่วงกังวล ต้องคอยเฝ้าทรัพ

บทนี้พูดถึงการมีทรัพย์ว่ามีทั้งคุณและโทษ ขึ้นอยู่กับการใช้ทรัพย์ของแต่ละคน โดยคนตระหนี่จะมีโทษจากความห่วงกังวลและไม่สามารถนำทรัพย์ติดตัวไปเมื่อจากโลกนี้ ในขณะที่ผู้มีศรัทธาจะเห็นคุณค่าของการให้ทาน เพร

๓๖ รำริง มั่นใจในใจ ด้วยสัมมาธิยกดา เล่ม ๑ บทที่ ๑๐ อานิสงส์ของการทำทาน ด้วยความร่าเริงแจ่มใส ในสมัยพุทธกาล ในวันฉลองมหาวิหาร มหาอุบาสก วิสาขา เปล่งอุทานด้วยเสียงไพเราะ ภิญญาทั้งหลายได้ยิน คิดว่านา

ในบทนี้ กล่าวถึงคุณวิเศษของการทำทานอย่างมีความร่าเริง โดยยกเรื่องราวจากสมัยพุทธกาลเกี่ยวกับมหาอุบาสก วิสาขา ที่มีความสุขในการบริจาค และการที่การกระทำเช่นนี้จะส่งผลดีต่อจิตใจและความเป็นอยู่ในอนาคต รับฟ

5 4 รำรำ บันเทิงใจ ด้วยสัมมโนมัยก คำ 1 บทที่ 13 บุคคลให้ทานไม่ได้ด้วยเหตุ 2 ประการ บุคคลให้ทานไม่ได้ด้วยเหตุ 2 ประการ คือ ความ ตะหนีและความประมาณ บุคคลที่มีความตะหนี เพราะคิดว่าทรัพย์ของตนจะ หมดไป จ

บุคคลไม่ให้ทานด้วยเหตุ 2 ประการ คือ ความตะหนี ซึ่งเกิดจากความกลัวทรัพย์จะหมดและความประมาณ ที่เกิดจากความไม่รู้เกี่ยวกับชีวิต วัฏสงสาร และการไม่ฟังธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับทุกข

50 สำเร็จ บันเทิงใจ ด้วยสัมมานียากาก เล่ม ๑ บทที่ 31 บุญที่สั่งสมไว้ดีแล้ว เหมือนผลไม้พันธุ์ดี ผลไม้จากป่า จะใส่ปุ๋ย รดน้ำ พรวนดินอย่างไรก็ ตาม อย่างมากก็ทำให้มีผลดกขึ้นบ้าง แต่จะให้มีรสอร่อยขึ้นกว่

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของบุญที่สั่งสมไว้ในชีวิต เปรียบเทียบระหว่างผลไม้จากป่าที่อาจมีผลดกแต่รสชาติไม่ดี กับผลไม้พันธุ์ดีที่มีคุณภาพสูง ที่สามารถสร้างผลลัพธ์ที่ดีได้โดยไม่ต้องพยายามมากนัก ผู้ที่มีบุญก็

256 รำรึง มันถึงใจ ด้วยสนิมหนียกด เล่ม 1 บทที่ 98 เรือนที่ถูกไฟไหม้ ปกติของทรัพย์สินเงินทอง หรือสิ่งของที่บุคคลหวงแน่ ไม่มีแม้แต่สิ่งเดียวบุคคลจะนำติดตัวไปได้ เพราะเมื่อโลก ไป ต้องทั้งสมบัติเหล่านี้

ในบทนี้กล่าวถึงการบริหารจัดการทรัพย์สินและบุญกุศล โดยยกตัวอย่างการเปรียบเทียบการเก็บรักษาทรัพย์สินและไม่สามารถนำติดตัวไปเมื่อหมดลมหายใจ การที่บุคคลที่มีปัญญาควรนำทรัพย์เข้ามาในรูปแบบของการให้ทาน เพื่อ

๕๕ รำรำ มันทรงใจ ด้วยสัมผัสนี่ยกา เล่น ๑ บทที่ ๑๙ คนจน ๓ ประเภท พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ความยากจนเป็นทุกข์ของผู้ครองเรือนในโลก” พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อ ธัมมฺโม เคยให้โอวาทไว้ว่า

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงทุกข์ของผู้ครองเรือนในโลก โดยแบ่งประเภทคนจนออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่ คนอยากจนที่ไม่ตั้งใจทำงานและคนที่เลือกประหยัดจนเกินไปซึ่งในแต่ละประเภทมีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันไป การตร

225 รำรำ มันถึงใจ ด้วยสัมมหนึบแนกดํา ๑ บทที่ ๒๓ ทานบารมีของพระโพธิสัตว์ ชีวิตเป็นของน้อย เพราะต้องเสียเวลาไปกับการพักผ่อน และแวงหาปัจจัย ๔ มาหล่อเลี้ยงชีวิต เวลาของชีวิตจึงเหลือน้อยนิดสำหรับการสร้างบ

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของการให้ทานและการสร้างบุญบารมีในชีวิต พระโพธิสัตว์ได้เตือนให้ผู้อื่นรักษาสภาพใจและการให้ทาน เพื่อไม่ให้ชีวิตต้องเสียเวลามากไปกับการพักผ่อน ซึ่งอาจลดโอกาสในการสร้างความดี ผ่านคำส

62 ร่างร่าง นับหนึ่งใจ ด้วยสัมไม้นี้กากา เล่ม 1 บทที่ 25 คนชื่อเรื่องผลของบุญ 2 ประเภท บุคคลสวยสุขในวัยชรา เพราะความยืนยันมั่นเพื่อ ที่ตนได้กระทำไว้ในวัยหนุ่มสาว ฉันใด เทพบุตรเทพธิดา สวย

บทนี้กล่าวถึงผลของบุญที่มีต่อชีวิตมนุษย์และเทพบุตรเทพธิดา โดยบุญเป็นชื่อของความสุขที่สามารถส่งผลตั้งแต่วัยหนุ่มสาวจนถึงวัยชรา ความสำคัญของบุญคือมันเป็นคุณสมบัติส่วนบุคคลและติดตามเจ้าของไปในอนาคต นอกจา

บาคาร่า บันเทิงใจ ด้วยสัมโมหนี่ยกา เล่ม ๑ บทที่ ๒๗ ไม่ควรดูหมิ่นบุญว่ามีประมาณน้อย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า "บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่า บุญมีประมาณน้อยจะไม่มาถึง แม้หม้อน้ำนยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงม

บทนี้เน้นถึงความสำคัญของการไม่ดูหมิ่นบุญ แม้จะมีขนาดเล็กเพียงใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่าบุญเป็นสิ่งที่สามารถสะสมได้ แม้แต่การให้ทานกับสัตว์ก็สามารถนำมาซึ่งกุศล โดยยกตัวอย่างการให้น้ำแก่สัตว์และการให